woensdag 15 augustus 2012

Recessie als avontuur

Deze blog is voor mensen die denken dat ze het leven niet meer aankunnen door geldproblemen, zorgen, werkloosheid, verlaten zijn door geliefden en andere situaties. Niet voor mensen die ziek zijn met een zware depressie maar mensen bij wie de problemen over het hoofd lijken te groeien.

Meer zelfmoorden verwacht door de recessie, las ik laatst in de krant. Mensen hebben slapeloze nachten over geld, doemscenario's over de toekomst, verlies van status, huis en weet je veel wat nog meer. Levensangst.
Het kan allemaal in deze tijd. Geen vrolijk begin van dit verhaal. Ik weet dat zovelen momenteel in de wereld met angst in hun lijf zitten en ik ken het zelf ook.
Waar moet het heen in de wereld en met het milieu? Dat is nog ver van ons bed.
Verlies van je werk of bedrijf en je huis is angstwekkend dichtbij.

Omdat ik zelf ook op het punt heb gestaan en weet hoe het voelt en het niet heb gedaan voel ik me geroepen om iets te schrijven en het de wereld in te gooien.
Doe het niet!!!
Het is nooit het einde... er is altijd ergens licht dus ga op zoek. Er zijn altijd uitgestoken handen alleen moet je ze grijpen. Er is altijd diep in onszelf kracht en moed, alleen is het de uitdaging het te durven voelen en er voor open staan.

Grijp jezelf bij de lurven en sleur je uit de negatieve spiraal. Verlies van geld, baan, huis en zelfs geliefden kan altijd het begin zijn van iets anders wat we in het leven te doen hebben.
Al geloof je het nu niet... neem nooit de stap om jezelf het leven te ontnemen.

Het laagste en moeilijkste moment in ons leven kan het beginpunt zijn. Een nieuw inzicht kan een totale draai aan ons leven geven.
Ramses Shaffy zong: zonder bagage... "de wereld heeft me failliet verklaard. Ik heb me nog nooit zo vrij en goed gevoeld als nu." Zing het hard met Ramses mee al voel je het nog niet zo. Het helpt!

Sta je met niets meer in je handen? Is je bed leeg? Is alles op? Open je armen en omhels het leven en begin opnieuw. Wie weet is, wat nu het kleinst en het minste lijkt, wel het grootst en mooist. Zoals de man die alles verloor (en hij had nogal wat) en op zijn drieënzestigste een baan in een café kreeg. Hij bleek veel gelukkiger te zijn terwijl hij gesprekken had met zijn koffieklanten dan met al dat geld en die enorme verantwoordelijkheid als CEO van een megabedrijf.

Als iedereen uit je leven is waar je van hield.. wil dat niet zeggen dat de liefde uit je leven is, want die liefde zit in jezelf en je hebt het vermogen die aan iedereen om je heen te schenken.

Grijp het kleine beetje licht en adem het in.
Nog een lied nu van Leonard Cohen: The crack in everything, that's where the light gets in.

Geef het leven altijd nog een kans! Echt er is ergens een sprankeltje hoop... zoek het en grijp het!



2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Marja,

Nou de slapeloze nachten en het gevoel van machteloosheid herken ik wel! Ook ik probeer mij open te stellen voor veranderingen en zoek bewust naar de lichtpunten, die er altijd wel zijn. Een paar van de oefeningen die jij ons leerde tijdens de workshop "de kracht van de gedachten" zijn daar zeer geschikt voor. Ik probeer mij te focussen op wat jij ook omschrijft; het verliezen van al je "ballast" kan ook een nieuw begin zijn.
mvg Joke

Marianne zei

Je hebtr gelijk, Marja, maar niet iedereen kan moed of kracht opbrengen om (misschien wel steeds) weer opnieuw te beginnen. Maar, positief blijven en hulp vragen helpt in elk geval om dat gevoel van er alleen voor staan of het niet meer weten, niet te voeden.